بررسی معناشناختی اصطفاء و پیوند آن با مقام امامت ابراهیم (ع) در قرآن کریم
نویسندگان
چکیده
چکیده خداوند متعال در مقام ذات، در حجاب ذات پوشیده بود و حقیقت او هیچ تجلّی و ظهوری نداشت و از آنجا که دوست داشت عین خود را در عالم مشاهده نماید، انسان کامل را بر صورت خویش خلق کرد تا از اسماء و صفات و ذات او خبر دهد. خداوند در قرآن کریم از انسان های کامل با نام مصطفین و اخیار یاد نمود. در این میان، ابراهیم (ع) نه تنها خود، که دین او هم اصطفاء شد و برگزیدة الهی گردید. ابراهیم (ع) پس از آنکه دارای مقام نبوّت، آنگاه، رسالت و در آخر، خُلّت شد، خداوند به او مقام امامت را نیز عطا نمود. این پژوهش بر آن است تا با استفاده از دانش معناشناسی از پس دو نگاه جزء نگر و کل نگر، به بررسی روابط بینامتنی و مؤلّفه های معنایی مؤثّر در داستان ابراهیم (ع) پرداخته تا در عمق لایه های معنایی قرآن به مفهوم والای حبّ الهی نائل گردد.
منابع مشابه
مقام ابراهیم (ع) وجایگاه آن در فقه
در این نوشتار به حقیقت مقام ابراهیم خواهیم پرداخت و اینکه فضیلت آن تا چه حدّ است، مکانش در عصر ابراهیم خلیل (ع) و پیامبر (ص) کجا بوده و جابهجایی آن در زمان خلیفه دوم چگونه انجام شده است.همچنین نقش و جایگاه مقام ابراهیم در مورد دو مسأله فقهی؛ «طواف میان کعبه و مقام ابراهیم» و «نمازطواف پشت مقام ابراهیم» را تبیین خواهیم کرد.
متن کاملدرنگی در آیه امامت ابراهیم (ع)
امامت ابراهیم (ع) از موضوعاتی است که در معنا و حقیقت آن دیدگاه های گوناگونی از سوی مفسران مطرح شده است. این نوشتار با بررسی چهار دیدگاه: امامت به معنای نبوت، رهبری سیاسی،پیشوایی پیامبران و راهنمایی باطنی به نقد و ارزیابی آنها پرداخته و خود با ارائه دیدگاه پنجمی (امامت به معنای پیشاهنگی در عمل) بر این باور است که این دیدگاه با آیات قرآن سازگارتر می نماید.
متن کاملبررسی معناشناختی واژه «دنیا» در قرآن کریم با رویکرد شناختی
واژه دنیا با یکصد و پانزده بار تکرار، یکی از پرکاربردترین و کلیدیترین واژگان قرآن مجید است که مداقه در معنای کاربردی آن- مانند تمام الفاظ مصحف شریف- امری ضروری است؛ ازاینرو در این پژوهش تلاش میشود به تصویری درست از معنای واژه دنیا در قرآن دست یازیم. یافتههای این پژوهش که با روش توصیفی ـ تحلیلی ـ کتابخانهای نوشته شده است، بیانگر این مطلب است که اگر واژة دنیا از ریشه دنو باشد، مؤنث «أد...
متن کاملدرنگی در آیه امامت ابراهیم (ع)
امامت ابراهیم (ع) از موضوعاتی است که در معنا و حقیقت آن دیدگاه های گوناگونی از سوی مفسران مطرح شده است. این نوشتار با بررسی چهار دیدگاه: امامت به معنای نبوت، رهبری سیاسی،پیشوایی پیامبران و راهنمایی باطنی به نقد و ارزیابی آنها پرداخته و خود با ارائه دیدگاه پنجمی (امامت به معنای پیشاهنگی در عمل) بر این باور است که این دیدگاه با آیات قرآن سازگارتر می نماید.
متن کاملامامت امام رضا(ع)، امتدادی بارز برای امامت حضرت ابراهیم(ع)
شخصیت ابراهیم(ع) در قرآن با ابعادی همچون «پدر و تبار عالی»، «پدرِ ذریه و امّت بسیار» و «صاحب دعا و دعوتهای سرنوشتساز» معرفی شده است. او پیامبر احتجاجهایبرهانی و پیشوای خردمند و محترم نزد ملل و نحل مختلف است و از جمله دعاهای حضرت ابراهیم(ع)، داشتن ذریهای مؤمن و مسلم و باقی ماندن زبانی گویا و صادق پس از اوست. از نگاه قرآن و روایت...
متن کاملمنابع من
با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید
عنوان ژورنال:
کتاب قیمناشر: دانشگاه یزد
ISSN 2251-6026
دوره 2
شماره 6 2012
کلمات کلیدی
میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com
copyright © 2015-2023